บิณฑบาต หมายถึง
พระสงฆ์ยืนไม่เดิน รอญาติโยมแวะบิณฑบาต อ้างรู้สึกผิดแต่จำเป็น
โดยปริยาย หมายถึง กิริยาที่พระภิกษุสามเณรขอหรือขอร้อง เช่น เรื่องนี้ขอบิณฑบาตให้เลิกแล้วต่อกัน 3) คำว่า บาต เป็นคำกริยา หมาย
ปาต แปลว่า การตก จึงมีความหมายว่า การตกลงแห่งก้อนข้าว ๒ โดยทั่วไปคำนี้หมายถึง กิจวัตรของพระภิกษุสงฆ์และสามเณรในพระพุทธศาสนา บาตร หมายถึง ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุ สามเณร ใช้รับอาหารบิณฑบาต ส่วนคำว่า บาต เป็นคำกริยา แปลว่า ตก ตกไป มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า
หน้ากาก กัน ฝุ่น มอเตอร์ไซค์ บิณฑบาต แปลว่า การตกแห่งก้อนข้าว พระวินัยห้ามพระภิกษุหุงหาอาหารฉันเอง และต้องบิณฑบาต เพราะทรงปรารถนาให้พระภิกษุมีเวลาว่างพอที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมได้อย่างเต็มที่ บิณฑบาต อาหารที่ใส่ลงในบาตรพระ, อาหารถวายพระ; ในภาษาไทยใช้ในความหมายว่า รับของใส่บาตร เช่นที่ว่า พระไปบิณฑบาต คือ ไปรับอาหารที่เขาจะใส่ลงในบาตร
