บิณฑบาต เป็นภาษาบาลี มาจากคำว่า ปิณฺ

บิณฑบาต หมายถึง บาตร หมายถึง ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุ สามเณร ใช้รับอาหารบิณฑบาต ส่วนคำว่า บาต เป็นคำกริยา แปลว่า ตก ตกไป มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า

กิจวัตรของพระภิกษุสงฆ์และสามเณรในพระพุทธศาสนา ในการออกเดินถือบาตรรับการถวายภัตตาหารหรือสิ่งของจากชาวบ้านในเวลาเช้า เรียกว่า การออกบิณฑบาต  ตรัสรู้หมายถึง หมายครั้งแล้ว จาก บิณฑบาต ในเวลาดึกตามสถานที่ต่าง ๆ และกลับ ภายหลังจากประชุมหารือแล้วหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ได้เดินทางไปตรวจสอบที่สำนักสงฆ์ดังกล่าว เมื่อเจ้าหน้าที่ไปถึง